π™Šπ™£π™—π™šπ™π™–π™œπ™šπ™£ π™žπ™¨ π™šπ™šπ™£ π™‘π™šπ™šπ™§π™’π™šπ™šπ™¨π™©π™šπ™§

π™Šπ™£π™—π™šπ™π™–π™œπ™šπ™£ π™žπ™¨ π™šπ™šπ™£ π™‘π™šπ™šπ™§π™’π™šπ™šπ™¨π™©π™šπ™§

Als je een gesprek moet voeren waar je een beetje (of heel erg) tegen opziet kan dit heel erg ongemakkelijk voelen.

Als er een kind in je kantoor binnenwandelt, terwijl je hier totaal niet op zit te wachten, maar ook de leerkracht wil ontlasten, kan dit erg ongemakkelijk voelen.

En als iemand je een heftig verhaal vertelt en je eigenlijk niet zo goed weet wat je moet zeggen, dan kan dit heel ongemakkelijk voelen.

Vorige week schreef ik over dat Ramses heel erg ziek was. En daar voelde ik vanalles bij. Gelukkig lijkt het erop dat hij overal weer doorheen is gerold (rollercoaster 387…) dus de rust is voor nu weer even wedergekeerd. De bult op zijn borst bleek een reactie op de injecties te zijn en gelukkig van voorbijgaande aard. Hij is al aardig opgeknapt en stapt weer vrolijk rond en ik ben erg blij en dankbaar dat hij er nog is.

Het ongemakkelijke gevoel dat we vaak hebben bij heftige gebeurtenissen en dan meestal in relatie tot de ander gaat over de emotie kwetsbaarheid. En kwetsbaarheid gaat altijd over hoe anderen naar jou kijken, hoe anderen jou ervaren, hoe je op anderen overkomt.

Vaak hebben we een diepgewortelde overtuiging over onszelf: Ben ik goed genoeg?

Ik las van het weekend het boek β€˜Het licht in ons’ van Michelle Obama.

En zelfs een first lady kan deze overtuigingen nog tot in het diepst van haar wezen voelen.

Ben ik wel goed genoeg? Doe ik wel genoeg?

Dus niets menselijks is ons vreemd.

Wat wel vreemd is, is dat we tijdens onze opleidingen of op onze scholen niet zoveel leren over deze emotie (of over alle andere 251 emoties die we allemaal ervaren), waardoor we vaak gedrag gaan vertonen wat niet helpend is.

We gaan onszelf overschreeuwen, ik schreeuw harder dan jij, dus dan ben ik goed genoeg, of in ieder geval beter dan jij.

We gaan ons klein maken, want dan zie jij mij niet en dus ook niet dat ik niet goed genoeg ben. Ik ben kleiner dan jij, ik doe er niet toe, want ik ben toch niet goed genoeg.

We gaan pesten of meelopen – als ik iemand anders pijn doe, dan verbloem ik daarmee mij eigen onvermogen en onzekerheid. En meelopen en meedoen zegt ook iets over hoe minder jij je voelt ten opzichte van de ander.

Ik hoef me toch niet te gedragen, want ik ben toch niet goed genoeg, waarom zou ik het ΓΌberhaupt proberen?

En dit gebeurt niet alleen binnen klassen, maar ook wanneer we al volwassen zijn.

Dit doet iets met een sfeer en het gevoel van veiligheid binnen een school.

En een onveilige sfeer is vaak een belangrijke oorzaak van veel verloop en een hoog ziekteverzuim.

Hoe draaien we dit om?

Hoe nemen we afscheid van de overtuiging: Ik ben niet goed genoeg?

Hoe leren we kinderen dat ze wel goed genoeg zijn?

Het belangrijkste is dat je zelf leert dansen met je emotie kwetsbaarheid.

Leer ok te zijn met het gevoel van onbehagen. En leer welke dingen je daarin te doen en te laten hebt als je je openstelt voor de informatie die deze emotie daarin voor je heeft.

Emoties hebben een boodschap. Emovere betekent aanzetten tot actie, tot beweging. En ja, kwetsbaarheid kan heel onbehaaglijk voelen, afschuwelijk zelfs. En je tot op het bot (in ieder geval tijdelijk) verlammen.

Maar ondertussen word je uitgenodigd om dit hele proces te zien als leermeester.

Jouw emoties – jouw (emotionele) huiswerk.

En kinderen kunnen niet worden wat ze niet zien – zei ook Michelle Obama. Ze hebben voorbeelden nodig. En die voorbeelden, dat zijn wij. Elke dag, elk moment.

Als expert op het gebied van emotionele intelligentie en krachtig leiderschap vertel ik je daar heel graag meer over in mijn nieuwe masterclass:

β€˜De kracht van kwetsbaarheid in lastige gesprekken’ – Wat we kunnen doen als we ons onbehaaglijk en kwetsbaar voelen, vooral tijdens lastige gesprekken, zodat we beter om kunnen gaan met onszelf en met de ander om elkaar beter te begrijpen en zo authentieke relaties aan kunnen gaan.

Ik neem je mee in wat we van paarden kunnen leren als het gaat om hoe zij omgaan met hun eigen kwetsbaarheid, hun interacties met elkaar, hoe ze elkaar en de kudde veilig houden wat daarin voor hen het allerbelangrijkste en van levensbelang is: congruentie, authenticiteit en verbinding.

Geef je even op via deze link:

Di 21 maart 09.30 – 11.00

Do 23 maart 09.30 – 11.00

Groet,

Rixta


p.s. Hier vind je meer informatie over mijn mentorprogramma β€˜Daadkrachtig Leiderschap’.

Stuur mij even een berichtje als je hier interesse in hebt, binnenkort sluiten de deuren voor de groep.

En mocht je β€˜m nog niet eerder hebben ontvangen of gedownload:

Alvast een voorproefje op de masterclass β€˜De kracht van kwetsbaarheid in lastige gesprekken’:

Over de schrijver
Reactie plaatsen