𝙋𝙚𝙧𝙨𝙤𝙣𝙚𝙚𝙡𝙨𝙩𝙚𝙠𝙤𝙧𝙩𝙚𝙣 𝙫𝙧𝙖𝙖𝙜𝙩 𝙤𝙢 𝙖𝙣𝙙𝙚𝙧𝙚 𝙠𝙚𝙪𝙯𝙚𝙨

Iedereen weet ondertussen wel dat we het komende jaren met minder zullen moeten doen. Minder mensen in het onderwijs, minder mensen in de zorg.

Daar kunnen we vanalles van vinden en het interessant om de onderzoeken te lezen hoe dit allemaal zo heeft kunnen ontstaan om hier lering uit te trekken voor de toekomst, maar daar hebben we op dit moment niet zo heel veel aan.

Schoolleiders krijgen hun formaties amper rond en niet elke school heeft überhaupt een schoolleider. Want die zijn er ook te weinig.

Dat vraagt om andere keuzes. Sommige mensen noemen dat pijnlijke keuzes, maar dat hangt af van je eigen waarneming.

Het is namelijk wat het is. Als er minder leerkrachten zijn, zullen we de boel anders moeten gaan regelen. En het mooie is, dat er op deze manier een enorm beroep wordt gedaan op de essentie van ons onderwijs en ons hele mens-zijn.

Waar gaat ons onderwijs over? Wat willen we de kinderen meegeven? En hoe gaan we dan doen met de mensen en de middelen die we nu hebben?

Vier dagen les bijvoorbeeld lijkt me helemaal niet zo vreselijk. Sterker nog, onderzoeken hebben al aangetoond dat werknemers het een stuk beter doen als ze een vier dagen werken, in plaats van vijf. Mensen voelen zich beter, zijn meer ontspannen, hebben meer plezier in hun werk, zijn een stuk productiever en zijn ook minder vaak ziek. Lijkt mij prima werken dus. Plus dat je hier op de langere termijn gigantische kosten mee uitspaart als maatschappij (ziekteverzuimkosten bedrijven waren in 2021 18 miljard euro).

Dat betekent dat we een aantal overtuigingen die gebaseerd zijn op het gedachtengoed uit de Industriële Revolutie eens opnieuw onder de loep mogen nemen: namelijk dat vijf werkdagen toch niet zo wenselijk is als we dachten en dat dat waarschijnlijk ook voor schooldagen ook zou kunnen gelden. 😊

We worden uitgenodigd om het maar gewoon te gaan doen en uitproberen en kijken wat er gebeurt.

Want als we de dingen blijven doen zoals nu om maar klassen niet naar huis te hoeven sturen, is dat niet houdbaar. De werkdruk loopt dan nog meer op en nog meer verzuim ligt op de loer. Daarmee creëren we een ongezond patroon en houden we dat ook eindeloos in stand, met steeds minder mensen. Lijkt mij niet de beste route.

Om andere keuzes te maken is het belangrijk om helder te hebben wat je niet meer wil of kunt, wat niet werkt en wat niet helpend is. 

Dat is vaak niet het allerleukste om naar te kijken, maar net te doen alsof het er niet is, betekent niet automatisch dat de problemen zich ook vanzelf oplossen.

Dat vraagt moed, lef en durf. Van schoolleiders en hun teams en van besturen.

En niet iedereen voelt zich hier even comfortabel bij.

Want dat betekent namelijk dat je je onderwijs anders zult moeten gaan inrichten, misschien een dag minder school kan bieden, het continurooster misschien weer overboord moet kieperen, af moet stappen van de veilige en gebaande paden. En zelf je pad door de nieuwe jungle moet gaan kappen. Waarvan je ook nog eens geen idee hebt waar je uiteindelijk uitkomt. 

Daar vinden allerlei mensen iets van. En dat mag. Ouders zitten met een organisatorische uitdaging op het moment dat er een dag minder school zou zijn.

Leerkrachten vinden het spannend om de veiligheid van het jaarstofklassensysteem en werken in niveaus los te laten.

Besturen vinden het spannend omdat ze bang zijn voor de kwaliteit van het onderwijs en het oordeel van de inspectie.

En gelukkig zijn er al heel veel samenwerkingsverbanden, RAP initiatieven en zijn mensen met elkaar in gesprek over hoe dan?

Maar leidinggeven in deze tijd vraagt van je om alle informatie die je ontvangt voor kennisgeving aan te nemen en samen met je team te kijken naar wat voor jullie zou kunnen werken. Voor jullie school. Voor jullie kinderen. Voor jullie als team.

Omdat iedere school anders is. Iedere wijk. Ieder team.

En nieuwe tijden en ontwikkelingen zoals deze vraagt enorm veel daadkrachtig leiderschap. Op alle vlakken. En dat gaat niet altijd vanzelf.

Je komt weerstand tegen in je team vanuit onzekerheid en angst, je ontvangt misschien kritiek, terwijl je het juist voor iedereen goed probeert te doen.

Ouders zijn mondig en geven je vaak het gevoel dat je je moet verantwoorden.

Je zit midden in je formatie en net als je denkt dat je alles rondhebt, vertrekt er toch iemand weer die je even niet had zien aankomen… En je hebt al een paar leerkrachten thuiszitten vanwege spanningsklachten.

Daarom heb ik het Mentorprogramma Daadkrachtig Leiderschap ontwikkeld. Voor alle leidinggevenden in het onderwijs.

Wil jij:

- deel uitmaken van een krachtige groep schoolleiders die elkaar helpt en support

- zeer belangrijke vaardigheden ontwikkelen op het gebied persoonlijk leiderschap

- meer rust, ontspanning, plezier en zelfvertrouwen in je werk ervaren

 zodat jij meer invloed kunt uitoefenen op het behoud en welzijn van je team?

In september start een nieuwe groep met het Mentorprogramma Daadkrachtig Leiderschap. 

Hier vind je meer info.

Hier kun je een afspraak inplannen als je interesse hebt in dit programma. Dan kijk ik met jou naar jouw leiderschap op dit moment en wat je nu nodig hebt.

Ik heb nog een paar plekken vrij en ik zou het super vinden als je nog aan zou kunnen haken in september! 😊

Groet,

Rixta